Disippel

"Hvorfor var du i Kenya a' ?"

"Utvekslingsprogram på Hald Internasjonale senter, var engasjert i Laget i Kenya

"Laget? Hva er det for no' Hvilket lag?!"

"Norges Kristelige Student -og skoleungdomslag, ein kristen
studentorganisasjon"..liten pause..

"Å.."

"Eg e kristen"

"Å.."
Samtalen fortsetter i meir "bli kjent" prat.

"@#@*+" "Oi, unnskyld!"

"Du trenge kje unnskylda deg t meg, da e din samvittighet."



Mine openberringar:
Virkar som om min medstudent var lettare fascinert over mitt "livsvalg" At eg var villig til å reise til "langtvekkistan" for eit kristen "lag".. I samtale med andre, merka eg og korleis dei vart overraska over min "sjølvsikkerhet", at eg ikkje treng å gå i eit øltelt for å sosialisere meg.

Var forberedt på at folk skulle synest at eg var eit romvesen i eit Thorbjørn Egner eventyr. Det vart ikkje og er ikkje så gale, men begrepet Jesus Freak byrjer å demre for meg. Samstundes har eg merka meg at andre menneske likar at ein står for sine meiningar, slik at det er heilhjerta og ekte. (ikkje naudsynt frk bibelsnerp som alltid kvervulerer med Bibelen i handa -du tar sikkert bietet)

Foreløpig har eg holdt meg unna all kvervulering med ikkje-kristne. Nei, eg held meg til å spankulere rundt i mi rålekre og griserosa lage t-skjorte og blir det kaldt har eg alltids ein "verda for kristus" genser :)